Şehre Karanlığın Çöktüğü Gibi, İçine Acıların Çöküşünü.. Pusudaymış Gibi Geçmişin, Yanlışın, Yanılışın, Beyninin Koridorlarında Nasıl Dolaşmaya Başlar Bilir Misin.? Sen hiç yastığına en yakın dostunmuş gibi Sarılıp ağladın mı.?

Duvarlarla konuştun mu? Kimsenin duymadığı sessiz çığlıkları, İçindeki zehri akıtır gibi, Akıttın mı gözlerinden.? Yarına dair umutlarının bittiği, Hayatın pimini çektiğin, yaşamayı değil, ölmeyi dilediğin oldu mu?

Kalabalığın içinde yalnız kaldın mı hiç? Başı boş serseri mayın gibi dolaştın mı Sokaklarda.? Sen hiç sevmeyen birini sevdin mi? Bekledin mi senelerce belki sever diye?

Acıyı aşk.!! sanıp yaktın mı canını? Hem yetim hem de öksüz kaldın mı? Sen hiç isyan ettin mi hayata? Küstün mü bahara yaza? Ve bunca yaşanmamış bir hayatı, Sığdırdın mı bir geceye.?

VE Sabahında mutlu rolünü giyinip Polyanacılık oynadın mı? Sen hiç ağlarken kahkaha attın mı?

İşte ben geceyi böyle yaşarım.. Mutluluğu uzaktan seyreder.. Kurşun yarası gibi kapanmaz yaraları, Geceleri kanatıp.. Gündüz sarıp sarmalar.. Bağrım da saklarım..