Eski Ispanyol haritacilarin sevgilileri harita cizilirken, "Benim icin de bir ada ciz" derlermis.Ispanyol haritacisi da sevgilisi icin gercekte olmayan bir ada cizermis.Eski Ispanyol haritalarinda boyle "Sevgiliye armagan adaciklar"olurmus.
Kristof Kolomb bir deniz seferinde, haritadan anlayan bir Ispanyol'a gemide sularin azaldigini, haritada gorulen su adacikta icme suyu bulunup bulunmadigini
sorunca Ispanyol gulumsemis "Efendim, o adanin varoldugunu sanmiyorum. Onu
cizen haritaci sevgilisine cizmistir" demis de gercek ortaya cikmis.
Aksit Gokturk'un "Edebiyatta Ada" yapitini okudugumda cok gulmustum. Sevgilisinden "Haritada bir ada" isteyen Ispanyol kadini da, ona adayi armagan eden Ispanyol haritacisi da ne guzel bir sey yapmislar. ingiliz Krali Edward da sevdigi kadina bir "Krallik" armagan etmistir de nice kadini heyecandan titretmistir.Bayan Simpson icin kralligindan vazgecmesi zamaninin Leyla-Mecnun oykusunu yasatmistir.
Cizecek haritasi olmayanlar, vazgececek kralligi olmayanlar ne yapsin? Butun bunlar sembol degil mi? Haftalardir gormedigimiz bir dosta bir kart gondermek aklimizdan bile
gecmez. "Ayni kentteyiz, nasil olsa yakiniz" diye dusunuruz.. Oysa degilizdir.
Insan insani kaybediyor. Ve bulamiyor. Ayni kentte olsa da. Ayni semtte olsa da... Ayni evde olsa da.. Sonra da soruyoruz.. "Neyim var, ne oluyor, eksiklik ne?"
Eksilen insan. Ve kendimiz.Bir haritaya bir ada cizip de "Bu senin adan" demeyi
unutuyoruz. Oysa herkesin bir adasi olabilir. Denizler oyle buyuk ki.
Duygulari unutuyoruz..
Dusunceleri, sevgiyi, sozleri, dokunuslari, davranislari, dostlugu unutuyoruz..
Vermeyi unutuyoruz..
Kendimizi beklemeye alistiriyoruz.. Sonra da neyi bekledigimizi unutuyoruz..
Eksiliyoruz. Neden eksildigimizi bilmeden.....