Bu küller sönen ateşin miydi,
Yakan da yok,yanan da ortada şimdi,
Neye yarar çaresiz arayışlar küller arasında,
Ateşin kaderi duman olup uçmak,
Uçup da kaybolmak bilinmez rüzgarlarda.

Belki çok baharlar gördük ama,
Kelebekler de yok çiçeklerde etrafta şimdi.
Neye yarar çaresiz arayışlar kırlarda,
Ayazlar tir tir titretirken onu,
Çiçeğin kaderi sararıp solmak,
Solup da savrulmak alaca karanlıklara.

Çiçeğin solmak ,ateşin sönmek kaderi,
Yok başka şansımız,
Biz de ödüyoruz aynı bedeli.
Ne yangınlar çıkacak,
Ne baharlar yaşanacak ardımızdan.
Taşınırken o bildik adrese çaresiz,
Ateş ve çiçekle aynı yükümüz,
Yalvaracağız belki ama,
İsyanlar boşuna,
Ne çare kadere geçmez ki sözümüz.
Ve… Birgün herkes ɑnlɑr, sevdiğinin kıymetini…

Amɑ gidince, Amɑ bitince, Amɑ ölünce… Kısɑcɑ; İş işten geçince!