Gönül… bir rüyadan uyanır, gözleri yaşlı… Beyaz martıların kanatlarında, mavi göklerin saklandığı,
Geçer vakit, kırlarda akşam olmadan, Her çiçeğin yaprağında sevda yazılı…

Ellerim bomboş yine rüyaya hasretim,
Hani kırlarda koşan ben ve canım kelebeğim? Esmeseydi sabah yeli ve doğmasaydı güneş, Yaşamak… böyle bir rüyanın sabahında köleliğe eş!

Bir kristal tanesi, görünen gözyaşları, Gözyaşları ki mutluluktan süzülür, her damlası, Bir zerre değmiş olmasaydı ipekten eteklerime Getiriverseydim rüyamı karanlık günlerime…

Tesellisi ne zordur seraba dalmış gönle, Hangi çığlık onundur götürür hasretine? Bir bülbül ki hasret şakır her an, Dinlemek bir azaptır, kalpler dağlayan…

Rüyam beni geceden… beni günden aldı, Gözlerim açık, her an rüyaya daldı… Görünmez oldu türlü ipek kaftanlar, Dünya bir çul, gönül rüyada daldı…

Bir gün kapılar çalınır rüyamda, Kapılar ki korkarım birden açmaya, Ardından belirir “can-ı yârim”
Adımlarında başlar güller açmaya…

Ben koşarım bu hülyanın ardından, Zaman koşar, sabah koşar, yol koşar, Mesafeler çoğalır attığı her adımında, O gider güller kalır ardında…

Sarılıp ağlarım güllere dargın, Hediyesi bir rüyadır duyduğum sabrın, Bir martı getirir derdimin ilacını, Güldür bu, sevdiğim gül damlası…