En büyük savaştır aklınla kalbin arasındaki harp...
Çünkü galibi yoktur,
Mağlubu da çoktur bu harbin.
Önce kalbin, ölümcül yarayı alır aklından.
Akıl, hakikatın keskin hançerini çeker
Ve saplar paslı gerçekleri kalbine.
Kanayıp durur tüm kan yolları.
Sonra suskunluğa ve sonsuz bir ölüme yatar kalp.
Durunca kalp bu harbin orta yerinde
Sonrasında akıl firar eder varlığın bütün âleminden,
Firar eder de ne bugüne karışır,
Ne yarına yetişir
Ne de kalpsizliğe, sevdasızlığa ve onun boşluğuna alışır...
Sonra son perdede yaşayan bir ölünün,
Kalpsiz bir delinin yalnızlık selası okunur aşk makamı üzerine.
Yıkanır duru bir su ile canlı ölü beden,
Yürekte taşınır namazı kılınmamış tabutsuz göç eden.
Sonra da ölümün ölümsüzlüğü eşitlenir varlığının yokluğuna bu amansız harpten.