"Gerçek aşk, tarafların aşkı vermeyi ve almayı öğrenmeleridir"










Gerçek aşkta karşılıklı sevmek ve sevilmek birlikte bulunur. Akıl ve duygu beraber çalışır, sevilen kişi ya da eş gerçek bir tanışma ve bilgi birikiminden sonra ortaya çıkar.

Gerçek aşk, tarafların aşkı vermeyi ve almayı öğrenmelerini; karşısındaki kişinin ihtiyaçlarının ve kişiliğinin kendisininki kadar önemli olduğunu kavramalarını; şiddet, zorlama ve sömürüden kesinlikle kaçınmalarını gerektirir.

Gerçek aşkta taraflar birbirlerinin benliğini yüceltmek ve yaşamlarını zenginleştirip renklendirmek isterler. Aşk konusunda uğraşanlar gerçek aşkı belirleyen 4 önemli nitelik ortaya koymuşlardır. Bunlar şöyle sıralanabilir:

Gerçek aşk tarafların karşılıklı “empati“ anlayışını içerir. Seven kimse, sevdiği kişinin duygu ve yaşantılarını anlar ve paylaşır.
Seven kimse, sevilenin iyilik, mutluluk ve gelişmesi ile derinden ilgilenir.
Seven kimse, kendi olanaklarını ve kaynaklarını sevilen kişinin iyilik, mutluluk ve gelişmesini sağlayacak bütün çabalara geniş anlamda katılır; ancak, onun benlik bütünlüğünü, davranış bağımsızlığını asla kısıtlamaz, saygı duyar.
Seven kimse, kendi olanaklarını ve kaynaklarını sevilen kişinin iyilik, mutluluk ve gelişimi için sunmaktan büyük zevk duyar.

Görülüyor ki gerçek aşkta empati, başkalarını sevmek, bilgi, anlayış, kabul ve saygı vardır. Sevme yeteneği doğuştan gelen bir özellik değildir, yani öğrenilir..