Yaşanmış gerçek hayat hikayelerinden den biri olan ve yaşlı bir teyzenin içine düştüğü dramı anlatan yaşanmış kısa hikaye miz, hüzünlü hayat hikayesi ve ibretlik hikayedir.


Fatma teyzenin 15 sene önce kocası ölmüş ve yalnız başına yaşıyordu. 3 sene önce kirada durdukları ev satılığa çıkmıştı ve kızı, – “Anne, köydeki dedemden kalan tarlayı satıp üstünü biraz borç bulup evi sen al-” demişti.

Tarla ufak bir tarlaydı. Üstelik kız kardeşi ile hisseliydi. Bakalım kardeşi kabul edecek miydi tarlanın satılmasını? Yine de kardeşine sormaya karar verdi. Eşi ömrü boyunca gündelik işlerde çalışıp oğlunu ve kızını evlendirmişti. Ne yapsın garibim? Kimseye muhtaç etmemişti ailesini. Ama ömrü kirada geçmişti…

Biran düşündükten sonra kardeşine telefon etti Fatma teyze. Bereket kardeşinin de durumu sıkışıkmış. “Tamam abla satalım parayı da bölüşelim” demişti. Tarlayı satınca, üstüne 20.000 lira açık kalmıştı. Onu da bir akrabası ben vereyim sen elin rahatlayınca öde demişti bin bir hayal ve umutla, parayı çekip kirada durduğu evi satın almıştı hemen. Ufak bir evdi ama yine de o kadar mutlu etmişti yaşlı kadını. ALLAH dualarını kabul etmişti. Ve sonunda bir evi olmuştu…

Emekli aylığından azar azar artırmak ve borcunu ödemek için her şeyden kısıyordu .Çok az bir parası kalıyordu ama olsun, – “3-5 sene sıkıntıya katlanırım sonra rahatlarım” diye düşünmüştü. Her şeyden kısmaya başlamıştı ama yine de parası yetmiyordu. Kızı da eşinin işi nedeniyle başka şehre tayini çıkıp taşındığı için kimseye derdini söyleyememiş, ekmek zeytin yiyerek günlerini geçirmeye başlamıştı.

Bir gün komşusu lahmacun sipariş etmiş fırından gelen lahmacunların kokusu ise Fatma teyzenin evine kadar gelmişti. İçinden, – “Keşke param olsaydı az da olsa bende söylerdim-” demişti, zeytinleri katık edip 2 seferde yerken.

Tam bunları düşünürken zil çalmış kapıyı açtığında 14 – 15 yaşlarında elinde poşetle bir çocuk “Konur apartmanı daire 1 siparişinizi buyurun” deyip, Fatma teyzenin eline poşeti tutuşturup gitmişti…

Biraz önceki şaşkınlığını üzerinden atıp çocuğun arkasından, -“Oğlum dur bu sipariş benim değil” – dese de çocuk çoktan gitmişti. Poşeti açar açmaz mis gibi lahmacun kokusu eve yayılmıştı. Hem de 10 tane büyük lahmacun. – “Herhalde komşum kibarlık edip bana da söyledi-” deyip yemeye başlayacaktı ki birden, “Neden 10 lahmacun söylesin? ” diye aklından geçirmiş ve komşunun zilini çalıp-“Teşekkürler komşu lahmacunlar için. Ama niye o kadar çok söyledin? Bana bir tane yeterdi” demişti.

Komşusu ise, -” Fatma teyze kusura bakma ama biz söylemedik-” deyince, hemen poşeti alıp en yakın fırına gidip durumu anlatmış, fırıncı da,-“Teyze bizim değil lahmacunlar. Ama kağıtta yazıyor bak. Bu lahmacunlar mahallenin başındaki fırının-” diye cevap yetmişti. Fırından çıkmıştı bin bir düşüncelerle. Yağmur yağıyordu ince ince bir taraftan da mesafe çok uzak oraya kadar gidip gelesiye bir saat geçer lahmacunlarda soğurdu. Ama olsun yine de yiyemezdi bunları. Ömrü boyunca harama el sürmemişti ki.

Diğer fırına vardığında yağmurdan sırılsıklam olmuştu. Elindeki poşetle fırına girip, fırıncıya durumu anlattığında ise fırıncı, “Teyze kusura bakma çırak bugün başladı işe. Konur apartmanı daire 1 diye kağıda yazdım tarif ettim ama o Onur apartmanına götürdü. Vardır bunda da bir hayır teyzem. O lahmacunlar soğudu. Beni yanlış anlama lütfen ama onları götür ısıtıp ye lütfen. Senin nasibin onlar-” demişti. Fatma teyze yolda yürürken kendi kendine dua etmişti gözyaşlarıyla.

” RABBİM SANA ŞÜKÜRLER OLSUN İŞE YENİ GİREN BİR ÇIRAĞI VESİLE EDİP BUGÜNKÜ RIZKIMI VERDİĞİN İÇİN “diyerek

Yazar Vedat Arslan…..