19. yy’da realizmin gerçeklik için yeterli olamadığı düşün*cesiyle, realizmle aynı dönemde ortaya çıktı.
Natüralizmin kurucusu Fransız yazar Emile Zola’dır.
Realizmdeki gözlemciliğin yanında, determinist (gerekircilik) görüşle bilimsel deneylerden yararlanmak esas kabul edilmiştir; bu nedenle Emil Zola yirmi ciltlik “Deneysel Roman”ını yazmış, bunda bir ailenin genetik tarihini anlat*mıştır.
“Sanat için sanat” anlayışını savunmuşlardır. Soyaçekim ve içgüdülerin insan davranışındaki önemi vurgulanır.
Eserlerin savunduğu bir “tez” vardır.
“Sanat, doğanın kopyasıdır.” düşüncesini savunurlar. Yazarlar eserlerde kişiliklerini gizler.
Eserlerin dili yalın ve doğaldır, eserlerde argoya yer verilir. Ahlaki bir amaç güdülmez.
Hayatın kötü yanları, kişilerin çirkin özellikleri anlatılmıştır.
Çevrenin insan kişiliğinin oluşumundaki etkisi göz ardı edilmediğinden çevre ve insan tasvirleri yapılmıştır.
Natüralizm, roman, öykü ve tiyatro türlerinde gelişmiştir.
Temsilcileri

Emile Zola, Goncourt Kardeşler, Alphonse Daudet, Guy de Maupassant, J. Steinbeck, Henrik İbsen

Türk edebiyatında: Nabizade Nazım (ilk izler), Hüseyin Rahmi Gürpınar (asıl temsilci)