Gidiyorum işte ben,hoşça kal! ... Hayata yenik umutlarım var yine satırlarımda...

Sanki kendimle olan savaşımdan yeni çıkmış gibiyim...umutlar rüzgara savrulmuş can evinden vurulmuş küçücük bir serçe gibiyim.. kanadı kırılmış yarası yüreğinde derin ….gidiyorum işte ben …

her gece üstüme yıkılan binlerce duvar var. Kalbimin derinliğini yitirirken gözlerim,, duygularım kördüğüm üşüyorum…


Sustursan söyleyeceklerini kaçabilir misin? Sustursan söyleyeceklerini içindekileri sustura bilir misin?
Ben susturdum ne varsa umutlarımı susturdum hayallerimi susturdum …


Konuştum ne oldu? Anlata bildim mi hissettiklerimi
Anlamak istedinmi…gidiyorum işte ben….

gidiyorum kanayan yarama tuz basarak gidiyorum …. Ne anlatacak bir söz ne söylenecek bir kelime kaldı bende...Kendimden geçmişim Kendimden kaçmışım daha ötesi var mı? Gidiyorum işte ben…

Hoşça kal demek de yetmiyor, hala söyleyecek bir şeyler arıyor kalbim.., olmadı karalıyorum göz yaşlarımı mürekkep yapıyorum kalemime