Hikâye, senin gülümsemelerin ve yokluğunla bitiyor. Çocukluğumdan kalma piyanonun tuşları üzerindeki parmaklarının sesini hâlâ duyuyorum. Her yerde aradım seni, başka âlemlerde bile aradım. Buldum da, nerede olursam olayım senin bakışlarında uyuyorum. Senin tenin benim tenim... En çılgın hayallerin, yüreğin mürekkebiyle yazıldığını biliyorum artık...
Tasavvur bile edemediğim bir şey verdin bana, hayatımda seninle geçirdiğim her saniyenin diğer her saniyeden daha değerli olduğu bir zamanı yaşattın bana. Sen bir dünya yarattın... Yaz mevsimine nasıl girilirse, işte sen de öyle girdin benim hayatıma.
Ne öfke ne de pişmanlık duyuyorum. Bana yaşattığın anların bir ismi var, büyülü anlar onlar. O büyüyü hâlâ taşıyorlar. Sen olmasan da, artık asla yalnız olmayacağım, çünkü sen bir yerlerde yaşamaya devam ediyorsun...

Sizi Tekrar Görmek... Marc Levy