Yutkun
 

Yutkun.
Birazdan tam boğazına saplanacak kuracağım cümlenin sonuna koyduğum ünlem.
Sakın ellerinle yapışma yine şiirimin boğazına.
Bir şiirim daha ölsün istemiyorum uğruna.
Bir şiirimin daha harfleri incelensin istemiyorum cinayetinden sonra.

Harflerimi katlayıp beynimin raflarına koyduktan sonra,
Evet artık o cümleyi kurabilirim.
Ne bileyim belki biraz utanırsın.
‘ Yemin ederim ki pezevenk olsan aşkı ancak bu kadar iyi pazarlardın! ‘

Peçeteyle sil dudağının kenarını.
Kendini bile unuttuğun yatağın kokusu kalmış kenarında.
Ulan arkadaş.
Bir aşk kaç kez gömülür hiç bilmediğin yataklara?

Bir gökyüzü düşündüm bu gece.
Yağmurda boğulan bulutlar.
Kanatlarını jiletleyen martılar.
Sonra bir sokak düşündüm bu gece.
Lağım çukurlarına atılan yalanlar.
Kaldırımlara bırakılan kanlı çarşaflar.
En sonunda seni düşündüm bu gece.
Düşüncemi öldürdüm merak etme.

Dilim sus.
Ağzım sus.
Sesim sus.
Seni seviyorum deme sakın deme.

Sende,
Cümlelerimin sonundaki tüm noktaları avuçlarına toplayıp hepsini iç.
Yalvarırım intihar et, öl bu gece.
Bu gece öl ve bir daha gelme.